MAL İLE CİHAD
Canını ortaya koyarak cihad etmenin mal ile cihad etmekten daha hayırlı olduğunda hiç kuşku yoktur. Bu nedenle Rasûlullah (s.a.v) döneminde Hz. Osman (r.a), Abdurrahman b. Avf (r.a) gibi zenginler, savaşa bizzat bedenleriyle canlarını ortaya koyarak katılmalarından muaf tutulmamışlardır. Zira nefislerin cilâlanması ve ruhların terbiyesi ancak savaş alanının o hareketli ateşi içinde tamamlanır.
Dolayısıyla Peygamberimiz (s.a.v) bir sahabesine şöyle buyurmuştur:
"Sen kesinlikle cihad eylemine katılmalısın, İslâmiyet'in ruhbanlığı, işte budur!" (Elbânî: Sahihu'l-Camiu's-Sağîr. 4305)
Yine bu durum dolayısıyla, Rasûlullah (s.a.v)'e kişinin kabirde çok ince hesaba çekilip çekilmeyeceği konusu sorulunca şu cevabı buyurdu:
"Başının ucunda kılıçların şakırdaması çok ince bir şekilde hesaba çekilme olarak kişiye yeter!" Bu sahih hadisi Neseî rivayet etti.
Bu nedenle Peygamberimiz (s.a.v) dünya işlerinin, kendisini cihad eylemine katılmaktan kişiyi alıkoymasının sakıncasına dikkat çekerek, bir defasında saban demirini göstermiş ve: “Bu âlet bir yöre halkının evine girmez ki o yöreye Allah Teâlâ horlanma hastalığını sokmasın" şeklinde buyurmuştur.(Elbânî: Silsiletü'l-Ahâdise's-Sahiha, Sayı: 10) (Hadisi Buhârî Sahih'inde rivayet etti.)
Yine aynı Sahih'te:
"Veresiye olarak alış-veriş yaptığınızda, öküz sırtından kazanmaya ve tarım işine bayağı gönül kaptırdığınızda ve de bunlar yüzünden cihad eylemini yüzüstü bıraktığınızda Allah Teâlâ sizlere öyle aşağılık hastalıkları tebelleş ederki yeniden o güzel dinî yaşantıya dönmenize kadar o belâyı sizin üzerinizden kaldırmaz." (Elbânî: Silsiletü'l-Ahâdise's Sahiha, Sayı: 11) (Ebû Dâvûd rivayet etmiştir.)
Yine aynı Sahih adlı kitapta:
"Kendinize ille de sürekli bir gelir kaynağı veya meslek edinmek peşine düşmeyiniz, bu yüzden dünyanın sevgisine kapılır gidersiniz." (Elbânî: a.g.e No: 12) (Timizî rivayet etmiştir.)
İşte bütün bu hadis-i şeriflerde Rasülullah (sa.v) dünyaya bağlayıcı unsurlar ve insanın din düşmanına karşı savaşmasına mani olarak şunları saymıştır:
a) Tarımla aşırı uğraşmak,
b) Taksitle ve (veresiye kurnazlığına) kapılarak alışveriş yapmak,
c) Davar sürülerinin, sanayi mallarının ve sürekli gelir getiren kaynakların üretim yollarını araştırmak.
İslâmî değer yargılarının topluma mâl edilmesi veya koparıp atılma mücadelesinin yapıldığı bir zamanda bu gibi önemsiz şeylerle uğraşma dini açıdan çok büyük günah işlemeye ve harama denk tutuluyor.
Mal ile cihada gelince; mücahidlerin maddi finansmana ihtiyacı varsa elbette farzdır. Ayrıca kadınlara da farzdır. Hatta bir dereceye kadar küçük çocukların mallarına bile farz olur. Şayet yapılan cihad farz-ı kifâye de olsa İbni Teymiyye'ye göre hüküm değişmez. (el-Fetâvâ el-Kübra, 4/607)
Bu gerekçeyle insanların, cihad hareketi başlayıp maddi finansmana gerek duyduklarında, o malı stok etmeleri yasaklanır. Hatta İbni Teymiyye'ye bu konuda şöyle bir soru sorulur: "Şayet maddi finansman açları doyurmaya yetersiz kalır da açık verirse, o malın bu amaçla kullanılmasıyla cihad hareketi zarar görecekse ne yapmak gerekir?”
İbni Teymiyye şu cevabı verir: “Açlar ölse bile cihad hareketini ön plana alırız.”
Tıpkı kâfirlerin Müslümanları kalkan olarak kullanma durumunda olduğu gibi, hatta ondan daha da önemlidir. Kâfirlerin siper edinmesi durumunda o müslümanlar kendi irademizle öldürüyorduk, bu konumda da Allah Teâlâ'nın iradesiyle onlar ölüyorlar." (el-Kurtubî, 2/242)
Kurtubî diyor ki:
"Zekâtlarını tam ödemelerinden sonra, müslümanlar üzerine bir bela iliştiğinde, ellerindeki finansman kaynağını o ihtiyaç için kullanmaya mecbur olduğu konusunda âlimler icma etmişlerdir." (el-Kurtubî, 2/242)
Nitekim imam Malik:
"Bütün matı varlıklarına el konulmuş bile olsa, halkın, esirlerinin fidyeleri karşılığı olarak ellerindekinin tamamını verme mecburiyetindedirler. Bu konuda da âlimler arasında icma-i ümmet kararı vardır" diyor.(el-Fetâvâ el-Kübra, 4/608)
Dini değerler üzerinde kararlılık göstermek, canlar üzerindekinden daha önce gelir. Aynı biçimde canlar konusunda titizlik göstermek, mala karşı duyarlı olmaktan önce gelir. Elbette şu bir gerçektir ki; zenginlerin maddî varlıkları, Mücahidlerin kanlarından daha pahalı ve değerli değildir.
Zenginler zümresi, maddî kaynaklan konusunda Allah Teâlâ'nın verdiği yargı hükümlerine çok kulak versinler, şöyle ki cihad çok önem kazandığı bir dönemde, ayrıca müslümanlann dini değerleri ve vatan toprakları yok olmaya mahkûm edilmişken, zenginler zümresinin de hayvansal zevkler içine dalıp gittikleri dönemlerinde, bu zenginler oruç tutarak tek bir gün boyunca hayvansal zevklerinden geri dursalardı bütün güçlerini, maddî varlıklarıyla birlikte çarçur edegeldikleri tuzaklardan daha çok insanî değerler kazanma alanında harcasalardı, daha doğrusu o maddî varlıklarım, Afgan mücahidlerinin hizmetine transfer etselerdi... Evet o mücahidler soğuktan dolayı ölümle pençeleşiyorlar, kar ve buz nedeniyle ayakları doğranıyor, ne bir günlük yiyeceklerini, ne de kuru erzaklarını bulamıyorlar ki, onunla bedenlerini teskin etsinler ve damarlarına kan temin etme imkânı bulsunlar.
Evet... İşte ben şöyle haykırıyorum: Bu zengin kesim bir günlük cep harçlığını Afgan mücahidlerine harcasaydı, onların verdiği bu maddî değerler, Allah'ın izniyle, cihad konusunda zafere doğru giden hızda çok büyük olumlu değişiklik meydana getirirdi.
Nitekim büyük âlimler ve başlarında muhterem Şeyh Abdullaziz b. Bazz, zekâtın tamamını Afgan mücahidlerine ödemenin Allah'a yakınlaşmayı sağlayan, en büyük ecir ve sadakaları en değerli yola harcama vesilelerinden olduğuna fetva vermişlerdir.
Konu: Mal ile Cihad 
Salı Mart 17, 2009 11:48 pm
